Να πάτε στον Σταμάτη και θα με θυμηθείτε!
Ναι, το λέω χωρίς δεύτερη σκέψη. Μία σταθερή αξία που δεν έχει απογοητεύσει ούτε εμένα ούτε τους φίλους μου.
Έχουμε έρθει στη Σίφνο καμιά δεκαριά φορές. Τις περισσότερες τα τελευταία χρόνια. Παρότι μετακομίσαμε πριν λίγα χρόνια για επαγγελματικούς λόγους στην Κύπρο, οι καλοκαιρινές μας διακοπές παραμένουν στην Ελλάδα. Έτσι, ήρθαμε κι εφέτος. Τρεις μέρες στην Αθήνα κι έξι μέρες στο «εξοχικό μας» όπως αποκαλούσε μικρή η κόρη μου το δωμάτιο που συνήθως μένουμε στη Σίφνο. Καλά καταλάβατε. Δεν έχουμε σπίτι εδώ. Το «εξοχικό» μας είναι στο Ξενοδοχείο του Δημήτρη και της Ειρήνης.
Δεύτερη μέρα κι έχει μελτέμι. Παλιά το μισούσαμε. Τώρα μας αρέσει. Αν περάσετε καλοκαίρι στην Κύπρο θα καταλάβετε γιατί. Θα πάμε στην Φυκιάδα για μπάνιο σήμερα. Έχει ποδαρόδρομο και ψιλοβαριέμαι, αλλά το έχω υποσχεθεί στην Δήμητρα, τη γυναίκα μου, και το περιμένει πως και πως και η μικρή. Έβαλα όμως και τις δύο να μου υποσχεθούν πως γυρίζοντας θα κάτσουμε στον Σταμάτη για φαγητό (και μπύρες).
Τρεις ώρες μετά (τρία τέταρτα να πάμε, άλλο τόσο να επιστρέψουμε στον Πλατύ Γιαλό και μιάμιση ώρα στην παραλία) και βρίσκομαι –επιτέλους- καθισμένος αναπαυτικά στην πολυθρόνα μου στο “Misso – Misso” -έτσι λένε το εστιατόριό τους ο Σταμάτης και η Άννα. Ξεκινήσαμε για κρεατομεζέδες, αλλά η μικρή ήθελε χταπόδι. Δεν το ακούμε συχνά αυτό, οπότε το γυρίσαμε ευχαρίστως σε ψαρικό. Ψητές σαρδέλες, καλαμαράκια, γαρίδες, σαλάτα, ψητά μανιτάρια και φυσικά χταπόδι! Όλα υπέροχα. Είναι σταθερή αξία ο Σταμάτης. Χρόνια τώρα, μία φορά δεν μας έχει απογοητεύσει. Βέβαια, όπως ήταν αναμενόμενο, η μικρή ούτε που άγγιξε το χταπόδι. Ζήτησε χαλούμι […]. Της πήραμε κεφτεδάκια. Μόνο ένα άφησε! Της άνοιξε την όρεξη ο ποδαρόδρομος…
Αχ… Σίφνος! Ελλάδα! Διακοπές!
